Na Siberut można dostać się z Sumatry, a dokładnie z miasta Padang, w którym znajduje się port. Można tam znaleźć dwa rodzaje transportu, prom zwyczajny, który płynie dobę albo czasami i lepiej, oraz szybki prom, który w sześć godzin zabierze nas na miejsce. My wybraliśmy tę drugą opcję i wzburzone wody Oceanu Indyjskiego widzieliśmy tylko przez kilka godzin.
Siberut jest wyspą otoczoną wspaniałymi rafami koralowymi, a więc nie tylko rajem dla poszukiwaczy ginących, unikalnych kultur, ale także rajem dla surferów i nurków. Oprócz tego żyją tu różne gatunki zwierząt, które nie występują nigdzie indziej. Ten temat jest dość typowy jak chodzi Indonezję. Jest to kraj bardzo różnorodny zarówno pod względem flory, fauny jak i położenia geograficznego. Więcej na ten temat przeczytać można na stronie www.duabenua.com
Mentawai żyją w świecie otoczonym oceanem, dżunglą oraz duchami, w świecie magii, ceremonii i przeróżnych wierzeń. Żyją spokojnie, nie wadząc nikomu, nie chcąc nic od nikogo, żyją na swój, bardzo ciekawy sposób, jednak są uparcie tępieni i wyniszczani przez władze państwowe, władze, którym w najmniejszym stopniu nawet nie zależy na tym, by rdzenne kultury przetrwały, by krzewić ich tradycje i zwyczaje. Zamiast, chociażby podobnie jak Amerykanie czy Kanadyjczycy, tworzyć rezerwaty i chronić to co, zostało; oni do końca walczą o to, by rdzenne plemiona Indonezji zniknęły z powierzchni kraju. Narzucają na nich nieustanne nakazy i zakazy, zabierają wiele, dają mało.
Dzieje się tak na terenie całego państwa od Sumatry po Papuę Zachodnią. Dlatego nasze wszystkie prelekcje dotyczące plemion, nasze artykuły w gazetach oraz sama nawet książka podkreśla, że są to Ostatnie, już niestety, Pokolenia Indonezji, które żyją w taki sposób jak ich przodkowie, i jest to Ostatni już Czas, żeby jadąc tam, zobaczyć to, co my widzieliśmy i poznać życie, jakie zniknie niedługo z tego świata.
Świat oczami Dos Gringos 