Tana Toraja to jest lud, o którym napisno już chyba wszystko. Ich podejście do osób zmarłych i do samej śmierci jest tak nietypowe, że lotem błyskawicy rozniosło się po świecie. Turyści przylatują tu z każdego zakątka kuli ziemskiej, żeby przygladać się obrzędowi pogrzebowemu.
A jest co oglądać. Uroczystości pogrzebowe trwają 7 dni. Każdy dzień poświęcony jest innej części pochówku. Osoba zmarła trzymana jest w domu, nawet kilka lat. Domownicy traktują ją, jakby była chora. Myją zwłoki, czeszą i przebierają. Dopiero jak rodzina zbierze odpowiednią ilość pieniędzy można wyprawić pogrzeb.
Wtedy zwłoki chowane są w grotach i kamieniach. Leżą tam spokojnie, aż do momentu, kiedy rodzina nie otworzy grobowca, nie wymie zwłok i nie zacznie ich myć i przebierać. Jak są już czyściutke i ubrane rozpoczyna się tzw ‚walking dead’ czyli spacer umarłych. Zwłoki raz do roku ‚wyprowadzane’ są na ‚spacer’, przeprowadza się je przez wioskę czy miasteczko. Po co? Żeby ‚pokazać’ im okolicę.
My przedstawimy ten lud naszymi oczami, będziemy opisywać szczegółowo nie tyle to, co oni robią ale to, jakie były nasze odczucia, co myśleliśmy, jak się zachowywaliśmy i jakie wrażenia mamy z pobytu w ‚Innym Świecie.’ Będzie to bardzo subiektywna wyprawa na wyspę Celebes, na tereny Torajów, w okolice miasta Rantepao. A jako, że mieliśmy możliwość brać udział we wszystkich 7 dniach pogrzebu, oraz pojeździć po okolicy i zapoznać się z historią i zwyczajami, to będzie o czym pisać
Świat oczami Dos Gringos 